تفاوت کریپتوکارنسی و پول معمولی

تفاوت بارز کیف پول و صرافی چیست؟

ارز دیجیتال یا کریپتوکارنسی چیست ؟

ارز رمزنگاری شده چیست؟ ارز دیجیتال چیست؟ آیا ارزهای دیجیتال پشتوانه دارند؟ چه تفاوت‌هایی با پول معمولی دارد؟ و سوالات زیاد این چنینی ذهن بسیاری را مشغول کرده است.

اگر به دنبال خواندن این مقاله هستید، حتما کلماتی مانند ارز دیجیتال، ارز مجازی، رمز ارز، ارز رمزپایه، ارز رمزنگاری شده و یا حتی رمزینه پول به گوشتان خورده است. در ابتدا باید بگوییم تمام این کلمات برگردان انگلیسی یک کلمه است و یک مفهوم را می‌رساند که آن همان کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) است. پس در ادامه با مواجه شدن با هریک از تفاوت کریپتوکارنسی و پول معمولی این کلمات مطمئن باشید که راجع به یک مفهوم صحبت می‌شود.

Cryptocurrency از دو عبارت crypto‌ به معنای رمز و currency به معنای ارز تشکیل شده است. به همین دلیل گاهی از معادل «رمزارز»، «ارز رمزگذاری شده» یا «ارز رمزینه» برای این مفهوم نیز استفاده می‌شود. ارز دیجیتال در واقع یک شکل الکترونیکی از پول است که به صورت رمزنگاری شده در اینترنت از یک نفر به فردی دیگر متصل می‌شود.

ارز دیجیتالی یک واسط برای مبادله، همچون دلار و دیگر ارزهای معمولی است، که به منظور تبادل اطلاعات دیجیتال که از طریق اصول رمزنگاری خاص میسر شده، طراحی شده است. در ادامه بطور کامل خواهیم فهمید که ارز دیجیتالی چیست و به چه دردی می خورد.

در ارزهای دیجیتال از رمزنگاری برای تضمین معاملات و کنترل ایجاد سکه های(کوین‌ها) جدید استفاده می شود. بیشتر ارزهای دیجیتال به منظور امنیت بالا، حذف واسطه ها و غیرقابل رهگیری بودن طراحی شده اند. بر خلاف بانکداری متمرکز، که در آن دولت ها از طریق فرایند چاپ پول نقد، ارزهایی مانند دلار را کنترل می کنند، دولت کنترلی روی ارزهای رمزنگاری شده ندارد زیرا آنها کاملا غیرمتمرکزند.

به طور ساده می‌توان گفت که ارز دیجیتال نوعی پول الکترونیکی است. در واقع ذخیره و انتقال این نوع ارز نه به صورت فیزیکی که به صورت الکترونیکی صورت می‌پذیرد. ارز دیجیتال به جای آن که در بانک‌ها اداره شود توسط کاربران خود در سرتاسر جهان اداره می‌شود. هیچ کس نمی‌تواند میزان حساب یا حساب‌ها را دست‌کاری کند چرا که همه‌ی شرکت‌کننده‌ها باید در شبکه‌ی ارز دیجیتال برای هر تراکنشی که صورت می‌پذیرد توافق کنند.

اولین ارز رمزگذاری شده، بیت کوین بود که در سال 2009 ایجاد شد. اما اکنون صدها ارز رمزنگاری شده وجود دارد که اغلب آنها را Altcoin می نامند. بیت‌کوین (Bitcoin)، اتریوم (Ethereum)، لایت کوین (Litecoin)، زدکش (Zcash) و ریپل (Ripple) از جمله بزرگ‌ترین نام‌ها در دنیای ارز دیجیتال یا همان کریپتوکارنسی Cryptocurrency هستند.

آیا ارزهای دیجیتال پشتوانه دارند؟

در نظام پایه طلا که از اواخر قرن نوزدهم میلادی تا دهه سوم قرن بیستم برقرار بود، طلا پشتوانه پول برخی از مهم‌ترین کشورهای جهان بود. از لحاظ تئوری اگر شما یک دلار را به بانک می دادید آنها بایستی به اندازه آن به شما طلا می دادند. ولی پس از فروپاشی نظام پایه دلار – طلا و شروع دوران شناوری ارزها از اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی، داشتن پشتوانه برای پول الزامی نیست، بلکه پشتوانه پول هر کشور تغییرات حساب‌شده و متناسب با تولید کالا و خدمات، در حجم پول کشور است که در این صورت، تورم مهار شده و ثبات در ارزش پول کشور برقرار می‌شود.

پشتوانه ارزهای دیجیتال نیز فرمول‌های ریاضی است. در سراسر جهان افراد از نرم‌افزارهای رایانه‌ای برای تولید آن استفاده می‌کنند. این فرمول ریاضی در اختیار همه است و هر کسی می‌تواند آن را بررسی کند. خود نرم افزار نیز منبع باز است. بنابراین هر کسی می‌تواند صحت عملکرد آن را تایید کند.

تفاوت پول معمولی با ارز دیجیتال چیست ؟

همانطور که در بخش قبل توضیح داده شد اولین تفاوت به پشتوانه این ارزها بر می گردد. بیشتر ارزهای دیجیتال بدون هر نوع پشتوانه فیزیکی منتشر می‌شوند. البته استثناهایی نیز در این میان وجود دارد. برای نمونه ارز دیجیتال «وان‌گرم» که توسط یک استارتاپ اماراتی عرضه شده و منطبق با قوانین شرعیت اسلامی است، دارای پشتوانه طلا است.

نکته ای که می بایست به آن توجه کرد محدود بودن عرضه ارزهای دیجیتال می باشد و در تعاریف اولیه این ارزها معمولا تعداد ارزها مشخص می شود به طور مثال بنیانگذاران بیت کوین از همان ابتدا تصمیم گرفتند مقدار بیت کوین‌هایی که می‌توان استخراج کرد را محدود کنند و این مقدار را روی ۲۱ میلیون قرار دادند. در واقع حجم بیت‌ کوین در دنیا در نهایت محدود بوده و فقط به ۲۱ میلیون تفاوت کریپتوکارنسی و پول معمولی می‌رسد.

دومین تفاوت پول معمولی با ارز دیجیتال به ساختار تراکنش‌ آنها مربوط می‌شود. در تراکنش‌های آنلاین بین دو نفر، یک واسطه (معمولا) بانک وجود دارد که بر آن نظارت می‌کند. اما نقل ‌و انتقال ارز دیجیتال بین دو نفر به صورت همتا به همتا صورت می‌گیرد. به جای وجود یک نهاد واسطه مرکزی (مثل بانک) درستی تراکنش در ارز دیجیتال توسط شبکه‌ای از کاربران که بر روی شبکه بلاک چین حضور دارند تایید می‌شود.

بازگشت ناپذیری تراکنش‌های ارز دیجیتال سومین تفاوت است. در حالت عادی و در خریدهای آنلاین، در صورت بروز مشکل و یا اعتراض پرداخت‌کننده، ‌امکان پیگیری و کنسل کردن تراکنش وجود دارد. اما تراکنش در ارزهای دیجیتال این طور نیست و در صورت انجام دیگر بازگشت‌پذیر نخواهد بود.

حفظ هویت کاربر تفاوت بعدی است. در تراکنش‌های معمول آنلاین، هویت کاربر احزاز می‌شود، اما در ارزهای دیجیتال هویت کاربر محفوظ می‌ماند. البته هر از گاهی اخباری در زمینه احتمال شناسایی هویت کاربران در این فضا نیز منتشر می‌شود. همچنین کارمزد تراکنش‌های ارز دیجیتال پایین‌تر از شیوه معمول بوده و یا حتی گاهی صفر است.

چه تعداد ارز دیجیتال وجود دارد و چه ارزشی دارند؟

طبق آمار وبسایت coinmarketcap.com در زمان نگارش این مقاله حدود 2100 ارز دیجیتال وجود دارند که ارزشی بیش از 210 میلیارد دلار دارند.

مفهوم عرضه و تقاضا به زبان ساده

عرضه و تقاضا،‌ عنصری تعیین کننده در بازار کریپتوکارنسی است که شناخت و پیروی از قواعد آن، راه موفقیت در این بازار است. پیچیدگی مارکت ارزهای دیجیتال، در نگاه اول ممکن است کمی گیج کننده باشد اما پس از شناخت فنون کاربردی، علاوه بر کمتر شدن خطر در معاملات، برآیند کار را پربارتر می‌کند. شناخت رفتار بازار ارزهای دیجیتال می‌تواند این شانس را به شما بدهد که با ریسک کمتر، مطمئن و مصمم‌تر نسبت به معاملاتی که در پیش دارید تصمیم گیری کنید. به صورت کلی، عرضه و تقاضا، مبنای تغییر قیمت در بازار است.

در دنیای امروز همه چیز با شیب بیشتری نسبت به همیشه در حال رشد و تغییر است؛ یکی از بازارهای نوظهور که با سرعت چشمگیری نسبت به بازارهای سنتی پیشرفت کرده، بازار ارزهای دیجیتال است؛ نگرانی کاربر از دیدن جداول متعدد و آمار و ارقام زیاد بسیار عادی است. نکته امیدوار کننده این است که اکثر تعاریف موجود در این بازار از مفاهیم موجود در بازار سنتی سرچشمه می‌گیرد. یکی از این مفهوم های بسیار پرکاربرد، مفهوم عرضه و تقاضا است. در این مقاله به صورت کامل، تاثیر عرضه و تقاضا را در بازار ارزهای دیجیتال بررسی خواهیم کرد.

تقاضا چیست؟

تقاضا (Demand) به زبان ساده یعنی میزان درخواست مصرف کننده یا خریدار. به طور دقیق‌تر، هر مقداری از کالا یا خدمت که مصرف کننده در ازای قیمتی مشخص حاضر به خرید آن باشد را میزان تقاضا می‌گویند. از دیدگاه تحلیلگران، رابطه میان میزان قیمت و مقدار تقاضا به رابطه تقاضا معروف است؛ حالا که با مفهوم تقاضا آشنا شدید می‌توانید تمام مفاهیم را عکس کنید تا به مفهوم عرضه برسید. بنابراین؛ به مقدار محصول یا خدمتی که تولیدکننده یا فروشنده در ازای قیمتی مشخص وارد بازار می‌کند عرضه می‌گویند. مانند تقاضا برای عرضه نیز رابطه ای داریم که به صورت ارتباط بین قیمت و عرضه است.

اگر دقت کرده باشید در هر دو رابطه، عبارت در ازای قیمت مشخص قید شده است. بنابراین؛ به راحتی می‌شود فهمید که یکی از مهم ترین فاکتور های تعیین قیمت اجناس و خدمات در بازار، مولفه عرضه و تقاضا است. هرچقدر که قیمت یک کالا افزایش یابد، زمان مورد نیاز برای تامین هزینه خرید آن کالا بیشتر می‌شود و از طرف دیگر؛ ممکن است برای بسیاری از مردم، ارزش آن کالا یا خدمت در قبال قیمت آن ناچیز باشد؛ به همین علت می‌توان پیش بینی کرد که با افزایش قیمت میزان خرید خریداران کاهش می‌یابد. به این قاعده، قانون تقاضا می‌گویند.

تعریف مفهوم عرضه

از سمت دیگر در مولفه عرضه (Supply)، داستان کاملا عکس است. برخلاف نسبت قیمت به تقاضا که شیب منفی دارد، در بحث عرضه، هرچقدر که قیمت ها افزایش یابد، عرضه نیز بیشتر می‌شود. هر فروشنده و تولید کننده ای علاقه دارد که خدمت یا محصولش را با قیمت بیشتری بفروشد. به این پدیده، قانون عرضه می‌گویند.

توجه داشته باشید که قانون عرضه و تقاضا همیشه به همین شکل نیست؛ به عنوان یک نکته در نظر داشته باشید که گاهی ممکن است با افزایش قیمت ها، فروشندگان کالای کمتری بفروشند یا با کاهش قیمت ها، خریداران اجناس کمتری بخرند. دلیل این اتفاق را می‌توان طمع فروشنده یا خریدار دانست.

گاهی اوقات برخی از فروشندگان پس از بالا رفتن قیمت، به امید افزایش بیشتر قیمت ها از فروش اجناسشان جلوگیری می‌کنند. از طرف دیگر؛ برخی از خریداران در زمانی که شاهد کاهش قیمت ها هستند، دست از خرید می‌کشند به امید اینکه بازار کاهش قیمت بیشتری را تجربه کند. طبق تجربه در بازار ارزهای دیجیتال به منظور جلوگیری از ضررهای احتمالی این رفتار را هرگز پیشنهاد نمی‌کنیم. البته که تصمیم گیری در مورد هر چیزی بر عهده خودتان است؛ در هر بازاری اعم از سنتی و دیجیتال، کالا و قیمت مورد نظر با دو مولفه تعریف می‌شود:

• مولفه اول، قیمت کالا
• مولفه دوم، ارزش آن

نکته جالب اینجاست که لزومی ندارد قیمت یک کالا با ارزش آن برابر باشد! تا به حال دقت کرده اید که برخی از کالاها نسبت به بهایی که پرداخت می‌کنید ارزش کمتری دارند؟ یا برخی اوقات از خرید یک کالا خوشحال می‌شوید، به این دلیل که احساس می‌کنید در مقابل ارزش آن کالا، بهای ناچیزی پرداخته اید.

چه چیزی باعث می‌شود قیمت یک کالا با ارزش واقعی آن یکسان نباشد؟

عرضه و تقاضا که از گذشته تا حال جزوی از مفاهیم مهم موجود در بازار است، یکی از فاکتورهای بسیار مهم در تعیین قیمت کالا است. اگر از قدرت این مفهوم اطلاع ندارید، از شما دعوت می‌کنم که برای یک ثانیه به قیمت نجومی ماسک در اوایل دوران فراگیری کرونا در ایران بیاندیشید.

ارزش هر ماسک ساده شاید حدود یک الی دو هزار تومان باشد اما در اوایل دوران فراگیر شدن ویروس کوید ۱۹،‌ قیمت هر ماسک معمولی برای مدت کوتاهی حتی تا مرز ۵۰ هزار تومان نیز رسید. کمبود ماسک در بازار و افزایش تقاضا باعث شد که فروشندگان و تولید کنندگان این ماسک ها را با قیمت های نجومی به فروش برسانند و مردم هم به علت اینکه به ماسک نیاز داشتند مجبور بودند به این قیمت ها رضایت دهند و خریداری کنند.

مثال بالا نمونه ای از تاثیر عرضه و تقاضا در بازار سنتی بود. بازار ارزهای دیجیتال نیز مانند سایر کسب و کارها از همین تکنیک ها استفاده می‌کند. البته که پیچیدگی های این بازار را نمی‌توان با مثال بازار ماسک مقایسه کرد اما کلیت داستان به همین منوال است.

تاثیر عرضه و تقاضا در بازار ارزهای دیجیتال

همانطور که می‌دانید، در این بازار حدود ۹ هزار رمز ارز وجود دارد که هر ارز دیجیتال یک تیم پشتیبانی و توسعه دهنده دارد. وظیفه اصلی این تیم ها، توسعه در زمینه های مختلف و در نهایت افزایش ارزش ارزهای دیجیتال است. طبیعی است که هر کاربری به عنوان یک خریدار، ترجیح می‌دهد ارزی را خریداری کند که به مرور زمان ارزش بیشتری نسبت به سایر ارزها داشه باشد.

یکی از فنونی که تیم های توسعه دهنده مانند شرکت بایننس اجرا کرده است، تکنیک حذف توکن هاست که به صورت هر سه ماه یک بار مقدار ۲۰ درصد از سود حاصل از درامد سه ماهه خود را با خرید و از دور خارج کردن بایننس کوین از کل سیستم انجام می‌دهد؛ به این عملیات،‌ توکن سوزی بایننس می‌گویند. تیم توسعه دهنده بیت‌کوین نیز هر ۴ سال یک بار عملیات هاوینگ را اجرا می‌کند که طی آن، درصد پاداش و استخراج ماینرها کاهش می‌یابد.

همانطور که متوجه شدید، تیم های توسعه دهنده این ارزها با استفاده از قانون عرضه، میزان عرضه را به مرور زمان کاهش می‌دهند تا نسبت تقاضا به عرضه افزایش یابد. با این عملیات، قیمت این ارزها در بلند مدت افزایش می‌یابد. بازار تفاوت کریپتوکارنسی و پول معمولی رمز ارزها با تمام پیچیدگی هایی که دارد با استفاده از همین قوانین و مفاهیم ساده درآمدزایی و سودآوری می‌کنند.

مدیریت عرضه و تقاضا (Supply and Demand)

از مهمترین ابزار کنترل بازار، بخش مدیریت عرضه و تقاضا است، همچنین یکی از دلایل تورم عدم مدیریت این مفهوم است؛ زمانی که یک بانک به صورت مداوم اسکناس چاپ شده وارد بازار می‌کند به مرور ارزش آن واحد پول کاهش می‌یابد. زمانی که پول به بازار به وفور تزریق می‌شود ارزش آن کاهش می‌یابد.

مدیریت عرضه و تقاضا به صورت کلی یعنی برقرار کردن رابطه بین میزان نیاز مشتری و میزان تولید فروشنده. تصور کنید که یک هتل در فصل تابستان بسیار شلوغ می‌شود، به طوری که هیچ اتاق خالی در آن یافت نمی‌شود. از طرفی دیگر در فصل زمستان حتی دو اتاق را هم نمی‌تواند پر کند. به همین منظور مدیریت این هتل در فصل تابستان قیمت ها را افزایش و در فصل زمستان قیمت‌ها را کاهش می‌دهد.

در مثال بالا دو نکته مهم وجود دارد؛ اولین نکته این است که با پایین آمدن قیمت در فصل زمستان، امکان استقبال بیشتر مشتریان از این هتل وجود دارد و دومین نکته این است که با درآمدزایی بیشتر در فصل تابستان می‌تواند اندوخته‌ای برای زمستان کنار بگذارد. این یک مثال ساده از مدیریت عرضه و تقاضا است. مثال های متعدد دیگری وجود دارد که به منظور جلوگیری از هدر رفتن زمان از بیان آن ها صرف نظر می‌کنیم.

تاثیر عرضه و تقاضا در تعیین قیمت ارزهای دیجیتال

تاثیر مفهوم عرضه و تقاضا در تعیین قیمت ارز‌های دیجیتال به سه بخش کوتاه‌مدت، میان مدت و بلندمدت تقسیم می‌شود. در ادامه به توضیح آن ها می‌پردازیم.

تاثیر عرضه و تقاضا در بازار در میان مدت

همانطور که گفته شد، ارز دیجیتال بیت کوین هر ۴ سال یکبار عملیات هاوینگ را اجرا می‌کند و با این کار ماینینگ بیت کوین کندتر و کمتر می‌شود؛ با این اتفاق نوسانات چشمگیری در قیمت، مخصوصا قبل و بعد از هر هاوینگ پیش می‌آید. به این پدیده می‌توان به عنوان یک تاثیر میان مدت در عرضه و تقاضا اشاره کرد؛ اما همیشه تاثیرات به این شکل نیست.

تاثیر عرضه و تقاضا در بازار در بلند مدت

در وایت پیپر این ارز دیجیتال قید شده است که در نهایت تعداد ۲۱ میلیون بیت کوین قابل استخراج است و پس از ماین کردن آخرین بیت کوین، پرونده‌ی استخراج بسته خواهد شد؛ از آن به بعد تعدادی محدود از این رمز ارز وجود خواهد داشت که بین مردم ردوبدل می‌شود.

ارز دیجیتال لایت کوین (Litecoin) نیز صریحاً اعلام کرده است که نهایتاً ۸۴ میلیون از این ارز قابل استخراج است و پس از آن، همین تعداد محدود بین مردم معامله خواهد شد. همانطور که شاهد هستید؛ بسیاری از ارزهای دیجیتال به منظور شفاف سازی اقدام به تعیین کردن تعداد نهایی این ارزها کرده‌اند. تصور کنید که استخراج بیت کوین به صورت کامل قطع شود البته که این اتفاق تا سال ۲۱۴۰ اتفاق نخواهد افتاد؛ اما پس از آن چه خواهد شد؟ حتی اگر تقاضا افزایش نداشته باشد، باز هم عرضه کوین جدید صفر می‌شود. برای لایت کوین، بایننس کوین و بسیاری از ارزهای دیگر نیز داستان همین است. این پدیده، تاثیر عرضه و تقاضا را در بلند مدت نشان می‌دهد.

تاثیر عرضه و تقاضا در کوتاه مدت

برخی از اتفاقات در بازار ارز های دیجیتال باعث می‌شود که احساسات مردم نسبت به یک ارز در مدت زمان کوتاه تغییر کند؛ برای مثال اگر یک شخصیت مهم یا یک شرکت بسیار معتبر از یک ارز دیجیتال دفاع کند طبیعتاً ارزش آن ارز در مدت زمان کوتاه حتی به صورت مقطعی افزایش پیدا می‌کند. زمانی که احساسات مردم نسبت به یک ارز بسیار مثبت شود، عموم مردم به سمت خریدن آن هجوم می‌برند.

طبیعی است که با افزایش تقاضا، فروشندگان تمایلی برای فروش ارزهایشان نداشته باشند. زمانی که تفاوت کریپتوکارنسی و پول معمولی فروشنده ارز خودش را نمی‌فروشد، خریدار مجبور می‌شود که قیمت بالاتری را پیشنهاد دهد؛ با افزایش قیمت، بعضی از فروشندگان، رمزارزشان را می‌فروشند و برخی دیگر نمی‌فروشند. این پروسه تا جایی اتفاق می‌افتد که فروشنده با پیشنهاد بالاتری روبرو نشود(پیک قیمت). به همین سادگی شاهد افزایش قیمت در بازار ارز دیجیتال خواهیم بود.

دقیقا عکس این پدیده نیز ممکن است اتفاق بی‌افتد. در آن صورت فروشنده خواستار فروش ارز خواهد شد؛ اما خریدار برای خرید آن تمایلی ندارد. فروشنده مجبور می‌شود آن‌قدر قیمت را کاهش دهد تا خریدار برای خرید، تمایلی از خودش نشان دهد. به همین سادگی!

نتیجه گیری

به صورت کلی، مبنای بالا و پایین رفتن قیمت ها، عرضع و تقاضا است. تفاوتی نمی‌کند که چه جنسی می‌فروشید، هرچقدر کالای شما کمیاب تر باشد، پتانسیل افزایش قیمت برای آن بیشتر است. هرچقدر که تقاضا برای کالای شما بیشتر باشد، دست فروشنده برای افزایش قیمت بازتر است. شناسایی قواعد و چهارچوب عرضه و تقاضا به شما کمک خواهد کرد که در هنگام معامله، درک بهتری از انتخاب های موجود داشته باشید.

سوالات متداول

کاربرد عرضه و تقاضا چیست؟

عرضه و تقاضا تاثیر مستقیم بر قیمت ها دارد و بسیاری معتقدند که تاثیرگذرترین فاکتور برای تعیین قیمت، عرضه و تقاضا است.

چگونه می‌شود مقدار عرضه و تقاضا تفاوت کریپتوکارنسی و پول معمولی را تشخیص داد؟

راهکارهای مختلفی برای تشخیص عرضه و تقاضا وجود دارد؛ یکی از این روش ها،‌ استفاده از نمودار عمق است. این ابزار برای بیت کوین موجود است و مقدار عرضه را با خط قرمز و میزان تقاضا را با خط سبز نشان می‌دهد.

رابطه عرضه و تقاضا با پرایس اکشن چیست؟

عرضه و تقاضا می‌تواند یکی از فاکتور های تعیین کننده قیمت باشد که رابطه مستقیم با تحلیل پرایس اکشن دارد. این تحلیل به بررسی علل تغییر قیمت می‌پردازد که عرضه و تقاضا می‌تواند یکی از این عوامل باشد.

تحلیل

در روز‌های گذشته فرایند پیش از راه اندازی آزمایشی رمز ریال با رقم یک میلیارد تومان و با ارائه رمزریال به تعداد محدودی از افراد شروع و عملا مرحله پیش آزمایشی آن در دو بانک ملی و ملت اجرایی شده است.

روند بیت‌کوین ضعیف خواهد ماند؟

بیت‌کوین و آلت‌کوین‌های منتخب بازار رمزارز، همچنان با فروش در سطوح مقاومتی بالاتر خود روبرو هستند. این موضوع دلیلی است بر منفی ماندن احساسات سرمایه‌گذاران حوزه کریپتوکارنسی.

احتمال افت قیمت بیت کوین تا ۱۴ هزار دلار وجود دارد؟

بیت کوین در طی یک هفته اخیر در حدود ۶ درصد از ارزش خود را از دست داد و با نزدیک شدن به ۱۹۵۰۰ دلار بدترین عملکرد ۷ ساله را در ماه اوت ثبت کرد.

بیت‌کوین جانشین پول می‌شود؟

بلاک‌چین اکنون به جزء لاینفکی از دنیای مدرن تبدیل شده است و کاربردهای آن در نظام پولی، مالی، بیمه، قراردادها و. به‌صورت روزافزونی گسترش می‌یابد.

مصاحبه

در سال 2022 چه ارزهای دیجیتالی بخریم؟

به گفته یک کارشناس بازار رمزارز، مردم باید سطح دانششان را نسبت به ارز های دیجیتال بالا ببرند.

چطور از صحت یک پروژه جدید رمزارزی مطلع شویم؟

به گفته یک کارشناس بازار رمزارزها، چند پارامتر مهم برای تشخیص ارز دیجیتال درست از نادرست وجود دارد: 1_ هیچ ارز دیجیتالی نیاز به معرفی افراد و نیاز به بازاریابی افراد و شبکه ای ندارد، 2_ وعده سود ثابت نشان دهنده کلاه برداری است، 3_ هر پروژه ای که وعده افزایش قیمت بدهد. در غیر این صورت قابل اعتماد نیستند

ریزش بازار رمزارزها چه زمانی به پایان می‌رسد؟

به گفته یک کارشناس بازار رمزارزها، بازارهای مبتنی بر عرضه و تقاضا در طی زمان نشان دهنده این هستند که ممکن است در کوتاه مدت به اخبار و وقایع مختلف واکنش منفی نشان دهند اما در طولانی مدت روند رشد خود را طی می‌کنند لذا ما همچنان این بازار را به عنوان یکی از بازارهای نوین سرمایه‌گذاری نگاه می‌کنیم. من معتقدم از اواخر اسفند یا اوایل فروردین مجددا یک موج صعودی دیگر در بازار داشته باشیم.

ارزهای دیجیتال کوچک را بخریم؟

به گفته یک کارشناس بازار ارزهای دیجیتال، ما یک مسئله مدیریت ریسک سرمایه داریم که در همه بازارهای مالی باید رعایت کنیم. در بازار ارزهای دیجیتال وقتی می‌خواهیم یک ارز را با مارکت کپ پایین‌تری بخریم باید دقت بیشتری به خرج دهیم. چراکه این ارزها ممکن است در مدت زمان کمتری سود بیشتری نصیب سرمایه‌گذاران کنند، اما به یکباره هم ممکن است ارزش خود را از دست بدهند.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

کلمات کوین و توکن در دنیای ارزهای دیجیتال اغلب به عنوان مترادف استفاده می‌شوند و توسط بسیاری از افراد قابل تمیز از یکدیگر نیستند. اما کوین و توکن به دو مفهوم کاملاً متفاوت اشاره می‌کنند. پس چرا بسیاری از کاربران سکه و توکن را با هم اشتباه می‌گیرند و تفاوت اساسی بین آنها چیست؟

به صورت کلی می‌توان گفت که کوین، به دارایی‌های دیجیتالی گفته می‌شود که دارای بلاک چین اختصاصی خود هستند و در مقابل توکن‌ها بر روی بلاکچین ارزهای دیجیتال دیگر قرار دارند (به عنوان مثال اتر و بیت کوین هر دو کوین هستند و شیبا یک توکن است).

کوین و توکن چه تفاوتی با هم دارند که آنها را متمایز می‌کند؟

در حوزه به سرعت در حال تغییر ارزهای دیجیتال، ظهور اصطلاحات جدید منجر به اشتباه برخی افراد تازه کار می‌شود. درست است که کوین‌ها و توکن‌ها به عنوان ارز دیجیتال در نظر گرفته می‌شوند، اما با هم تفاوت‌هایی دارند.

طبق تعریف، ارز یک وسیله برای مبادله پول یا ذخیره ارزش است. بیت کوین همه این ویژگی‌ها را دارد، بنابراین نام «کریپتوکارنسی» به آن اطلاق می‌شود. اما تمام کوین‌ها و توکن‌ها که تولید انبوه آن‌ها پس از موفقیت بیت‌ کوین آغاز شد، با اینرسی «ارز رمزنگاری شده» نام‌گذاری شدند، اگرچه بسیاری از آنها ویژگی‌های لازم را برای این نام‌گذاری را ندارند. بنابراین سکه‌ها و توکن‌ها دو نوع واحد دارایی مختلف هستند که با استفاده از فناوری رمزنگاری ایجاد می‌شوند و رمزارز نامیده می‌شوند.

به صورت کلی توکن ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را ندارد و روی شبکه‌های دیگر مانند اتریوم کار می‌کند. در مقابل نیز کوین ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را دارد. به عنوان مثال ارزهای دیجیتال بیت کوین، اتریوم، ریپل، لایت کوین و آدا که بلاک چین‌های اختصاصی خود را دارند، کوین هستند. تتر، چین لینک و آوه (Aave) نیز توکن هستند.

کوین چیست؟

سکه یا کوین (Coins) که اغلب به آنها آلت کوین یا سکه های ارز دیجیتال جایگزین نیز گفته می‌شود، پول دیجیتالی هستند که با استفاده از تکنیک های رمزگذاری ایجاد می‌شوند و ارزش خود را در طول زمان ذخیره می‌کنند. اساساً این دارایی‌ها معادل دیجیتالی پول هستند و بیت کوین معروف ترین نمونه است (همه ارزهای دیجیتال به جز بیتکوین را آلتکوین می‌گویند). تراکنش‌های بیت کوین مبتنی بر بلاک چین است و داده ها به صورت جمعی ذخیره شده و بین شرکت کنندگان شبکه بلاکچینی به اشتراک گذاشته می‌شوند. بلاک چین شفافیت تراکنش‌ها را تضمین می‌کند و تقلب را کاهش می‌دهد. بیت کوین دارای ویژگی‌هایی مشابه پول نیز است: قابل تعویض، قابل تقسیم و دارای عرضه محدود هستند. بیشتر مشتاقان ارزهای دیجیتال جاه طلبانه اصرار دارند که سکه ها در آینده جایگزین پول های معمولی خواهند شد.

ویژگی های اصلی کوین ‌ها عبارتند از:

1) آنها از بلاک چین باز عمومی استفاده می‌کنند که هر کسی مجاز است به شبکه بپیوندد و در آن شرکت کند.

2) کوین‌ها می‌توانند ارسال، دریافت یا استخراج شوند.

توکن چیست؟

توکن‌ها دارایی‌های دیجیتالی هستند که توسط یک پروژه صادر می‌شوند و می‌توانند به عنوان روشی برای پرداخت در داخل اکوسیستم پروژه استفاده شوند و عملکردهای مشابهی را با سکه‌ها انجام دهند. اما تفاوت اصلی کوین و توکن این است که به دارندگان حق مشارکت در شبکه نیز داده می‌شود. ممکن است توکن‌ها عملکرد دارایی‌های دیجیتال را انجام دهند، سهم یک شرکت را نشان دهند و بسیاری موارد دیگر.

به عنوان مثال بلیت یک کنسرت، یک «توکن واقعی» است که می‌توانید در یک زمان خاص، در یک مکان خاص از آن استفاده کنید. شما نمی‌توانید به رستوران بروید و قبض خود را با بلیط کنسرت پرداخت کنید زیرا آن بلیط فقط در سالن کنسرت ارزش دارد.

توکن ها یک دارایی یا ابزار مفید را نشان می‌دهند، بنابراین توکن های امنیتی و کاربردی متفاوت هستند. توکن های امنیتی با ذخیره‌سازی نوعی اطلاعات شخصی، هویت شخص را به صورت الکترونیکی تأیید می‌کنند. مالک، توکن امنیتی را به سیستم متصل می‌کند تا اجازه دسترسی به سرویس شبکه را بدهد. در حالی که توکن های ابزاری دارای موارد استفاده خاصی در داخل پروژه هستند.

ایجاد یک توکن ساده‌تر از ایجاد یک کوین است، زیرا نیازی به کد نویسی ندارد. کاربران می‌توانند انواع مختلف توکن ها را در یک کیف پول ارز دیجیتال ذخیره کنند. بلاک چین اتریوم اولین شبکه‌ای بود که فرآیند ایجاد توکن را ساده کرد.

در حال حاضر اتریوم با بلاک چین ERC20، محبوب‌ترین بلاکچین برای میزبانی توکن‌ها است. بسیاری از توکن‌های محبوبی که با آن‌ها سروکار دارید، بر بستر شبکه اتریوم قرار دارند و توکن ERC20 هستند.

سخن پایانی

در این مقاله به توضیح تفاوت کوین و توکن پرداختیم. کوین‌ها فقط روشی برای پرداخت هستند در حالی که توکن ها ممکن است سهم یک شرکت را ارائه دهند، به محصولات یا خدمات دسترسی داشته باشند و بسیاری از قابلیت‌های دیگر را ارائه دهند. کوین‌ها ارزهای دیجیتالی هستند که می‌توان از آنها برای خرید و فروش استفاده کرد و به طور مستقل عمل می‌کنند، در حالی که توکن کاربرد خاصی در اکوسیستم یک پروژه دارد.

تفاوت کیف پول و صرافی

اگر در حوزه خرید و فروش ارز دیجیتال، مانند خرید اتریوم، ترون یا هر ارز دیگری فعال باشید، حتما می دانید که مهم ترین رکن در این زمینه، ذخیره کردن ارز ها در کیف پول است که ما در این مقاله به بررسی تفاوت کیف پول و صرافی می پردازیم. کیف پول های سخت افزاری یا الکترونیکی هر کدام ویژگی خود را دارند. اما برای اینکه رمز ارزها را حفظ کنید. یا آن ها را ارسال . دریافت کنید. باید از کیف پول یا صرافی استفاده کنید. اما تفاوت کیف پول و صرافی در چیست؟ یا برای ذخیره رمز ارز ها استفاده از کیف پول شخصی بهتر است یا صرافی؟ در واقع برای نگهداری از رمز ارزها تنها سه راه وجود دارد. کیف پول های نرم افزاری یا الکترونیک، کیف پول های سخت افزاری و صرافی ها. در این مقاله قصد داریم با مزایا و معایب این سه روش آشنا شویم و بدانیم که کدام یک می تواند بهتر و امن تر باشد.

کیف پول چیست؟

ما در کیف پول های معمولی، اسکناس و پول نقد و کارت های بانکی رانگهداری می کنیم . کیف پول رمز ارز هم در واقع عملکردی شبیه به همان ها دارد. با این تفاوت که به جای پول نقد و اسکناس، از فایل های حاوی رمز ارزها نگهداری می کند. فایل هایی که به عنوان مال شخصی ما تلقی می شوند. تفاوت کیف پول با صرافی هم در عملکرد آن ها می باشد که درباره آن بیشتر توضیح خواهیم داد. اما نکته مهم در مورد کیف پول های ارز دیجیتال یا کریپتوکارنسی این است که این کیف پول ها رمز ارز ها را نگهداری نمی کنند. در واقع کلید های خصوصی و عمومی که برای دسترسی داشتن به بلاک چین نیاز است. نگهداری می شوند. به عبارت دیگر، با استفاده از کیف پول، امکان دسترسی آسان تر به بلاک چین وجود دارد و درگیر فرآیند های پیچیده فنی نمی شویم.

منظور از کیف پول چیست؟

صرافی چه ویژگی دارد؟

تفاوت کیف پول و صرافی در هدف و نوع عملکرد آن هاست. صرافی در واقع یک بستر برای خرید و فروش یا معامله و تبدیل ارز ها می باشد. بنابراین بستر مناسبی برای نگهداری از ارزهای دیجیتال نیست. از این برای اینکه بین کیف پول و صرافی، یک گزینه را انتخاب کنید. باید به شرایط توجه کنید. برای مثال اگر جزو کسانی هستید که در زمینه خرید و فروش رمز ارز ها فعالیت دارید. صرافی های ارز دیجیتال بستر مناسب تری می باشد. اما چنانچه به قصد نگهداری و هلد رمز ارزها و کوین ها را دارید. استفاده از کیف پول های شخصی، امن تر می باشد. به عبارت دیگر صرافی ها بیشتر برای معامله و ترید کردن مناسب است و کیف پول ها برای ذخیره فایل هایی که مالکیت شما را نشان می دهد.

تفاوت اصلی کیف پول و صرافی

در این بخش می خواهیم اصلی ترین تفاوت کیف پول و صرافی را بیان کنیم. کیف پول های شخصی این امکان را برای شما فراهم می کنند که کلید و پسورد های خودتان را کاملا در دست داشته باشید و بتوانید از این طریق به بلاک چین دسترسی پیدا کنید. تنها در یک صورت سرمایه و رمزارز های شما در خطر است. در صورت گم شدن یا از دست رفتن دستگاهی که کیف پول روی آن نصب است. حال این دستگاه می تواند لپ تاپ شخصی یا گوشی موبایل شما باشد. از این رو حتما مراقب گم شدن یا دزدیده نشدن این دستگاه ها باشید. اما در صرافی ها کلید های خصوصی در اختیار شما نیست و کنترل کامل آن ها در دست صرافی می باشد.

تفاوت بارز کیف پول و صرافی چیست؟

تفاوت ویژگی های کیف پول و صرافی

بررسی تفاوت کیف پول و صرافی، در برخی از ویژگی هایشان حائز اهمیت است.

• کیف پول های شخصی غیرمتمرکز هستند اما صرافی ها متمرکز هستند.
• نهادهای دولتی امکان ردیابی صرافی را دارند اما این امکان برای کیف پول های شخصی وجود ندارد.
• در کیف پول های شخصی امکان بلوکه شدن پول ها وجود دارد اما در صرافی ها ممکن نیست.
• سرعت انجام معاملات در صرافی ها تند و در کیف پول های شخصی کند است.
• کیف پول ها امنیت بالایی دارند. اما امنیت صرافی ها به اقدامات آن ها بستگی دارد.
• در صرافی نیاز به احراز هویت می باشد در حالی که کیف پول شخصی احراز هویت احتیاج ندارد.
• صرافی ها برای کاربران مبتدی هم مناسب هستند اما کیف پول ها برای این کاربران پیچیده می باشد.

مزایا و معایب کیف پول های شخصی و صرافی

تفاوت کیف پول و صرافی در مزایا و معایب آن ها هم مشاهده می شود. کیف پول های شخصی تفاوت کریپتوکارنسی و پول معمولی از هر لحاظ امن هستند و شما دسترسی و کنترل کامل روی کلید های خود دارید. اما تنها عیب این کیف پول ها، این است که اگر به دستگاه خود دسترسی نداشته باشید، نمی توانید هیچ تراکنشی انجام دهید و اگر آن را گم کنید تمام سرمایه تان از بین می رود. صرافی ها نگهداری کلید های شما را روی سرور صرافی به عمل می آورند. بنابراین مسئولیت شما کم است اما معایبی هم دارد. برای مثال به دلیل ساختار متمرکز صرافی ها، اماکن هک آن ها وجود دارد. یا اگر برای سرور صرافی مشکی به وجود بیاید. ممکن است همه سرمایه کاربر از بین برود و روشی برای بازگردان آن هم وجود نداشته باشد.

کیف پول و صرافی چه مزایا و معایبی دارند؟

جمع بندی و خلاصه مطالب

برای خرید و فروش ارز دیجیتال و نگهداری از رمز ارزها یا باید از کیف پول استفاده کرد یا به صرافی ها واگذارشان کرد. تفاوت کیف پول و صرافی در ویژگی های آن ها و مزایا و معایب آن است. اما به طور کلی صرافی ها بیشتر برای خرید و فروش و تبدیل ارزها بستر مناسبی هستند و برای کاربران مبتدی مناسب می باشند. در حالی که کیف پول ها برای نگهداری از رمز ارزها و کلید ها بستر امن تر و مناسب تری است. چرا که کنترل دارایی ها و کلید ها به طور کامل در اختیار کاربر است. با این حال با توجه به این تفاوت ها نمی توان گفت کدام نسبت به دیگری برتر است. و انتخاب یکی از این دو گزینه به هدف شما بستگی دارد.