از کجا می‌توان رمز ارز نئو NEO خرید؟

نمودار رمز ارز نئو در نمای ماهانه

نئو (NEO) چیست؟

اگر علاقه‌مند به ارزهای دیجیتال باشید، حتما باید با نئو، این ارز دیجیتال فوق العاده آشنا شوید. نام نئو قبلا انت شیرز بود و حالا با عنوان اتریوم چینی هم از آن یاد می‌شود. نئو شباهت‌های زیادی به اتریوم دارد اما ویژگی‌های بسیار جالب و ناشناخته‌ای در این فناوری وجود دارد.

طبق چیزی که در وب‌سایت رسمی این ارز دیجیتال نوشته شده است، نئو یک پروژه بلاک چینی است که توسط یک بنیاد غیرانتفاعی توسعه یافته است. این پروژه از فناوری بلاک چین و هویت دیجیتال برای دیجیتالی سازی دارایی‌ها، مدیریت خودکار دارایی‌ها با استفاده از قراردادهای هوشمند و تحقق «اقتصاد هوشمند» با توزیع جمعی بهره برده است.

در واقع نئو یک پلتفرم و شبکه بزرگ است و واحد ارزی NEO فقط جزئی از این شبکه است.

هدف اصلی نئو این است که شبکه توزیع شده نئو یک اقتصاد هوشمند را ایجاد کند.

نئو توسط شرکت OnChain واقع در شانگهای چین توسعه داده شد. تحقیقات در مورد نئو از سال ۲۰۱۴ آغاز شد.

پروژه Neo که ابتدا با نام انت شبرز شناخته شده بود، توسط دو جمع سپاری جذب سرمایه کرد. نخستین جمع سپاری در اکتبر ۲۰۱۵ به مدت ۱۰ روز ادامه داشت که طی آن ۱۷٫۵ میلیون توکن نئو به ارزش ۵۵۰،۰۰۰ دلار فروخته شد. در جمع سپاری دوم، ۲۲٫۵ میلیون توکن به قیمت ۴٫۵ میلیون دلار به فروش رفت.

نئو قصد ایجاد یک اقتصاد هوشمند را در سراسر جهان دارد که تمام مسائل اقتصادی روزمره را پوشش دهد. سه جزء اصلی این اقتصاد هوشمند عبارتند از:

• دارایی‌های دیجیتال
• هویت دیجیتال
• قرارداد هوشمند

یک دارایی دیجیتال چیزی است که در فرمت باینری و با حق استفاده وجود دارد. مالکیت حقیقی در دارایی‌های دیجیتال بسیار حائز اهمیت است.

با ظهور بلاک چین، مالکیت دیجیتال حقیقی تحقق یافت. با فناوری بلاک چین می‌توان دارایی‌های دیجیتال غیرمتمرکز،امن و بدون دخالت هر نهادی ایجاد کرد.

دو نوع دارایی‌های دیجیتال در نئو وجود دارد:

• دارایی‌های فراگیر یا جهانی
• دارایی‌های قراردادی

دارایی‌های جهانی توسط کل یک سیستم به رسمیت شناخته شده و می‌توانند توسط تمام قراردادهای هوشمند و مشتریان شناسایی شوند.

دارایی‌های قراردادی دارایی‌هایی هستند که فقط در قراردادهای خاص خود به رسمیت شناخته می‌شوند و نمی‌توانند در سایر قراردادها استفاده شوند.

به عنوان مثال ارزهای دیجیتال Golem و Bancor هر دو توکن‌هایی مبتنی بر قراردادهای هوشمند اتریوم هستند اما مثلا نمی‌توان در سیستم Bancor از توکن‌های گلم استفاده کرد.

ویکی‌پدیا هویت دیجیتالی را این‌گونه تعریف می‌کند:

یک هویت دیجیتالی اطلاعاتی از یک فرد است که روی کامپیوترهای یک نهاد ذخیره می‌شوند. این فرد می‌تواند حقیقی یا حقوقی باشد.

برای دیجیتالی کردن دارایی‌ها به کار، هویت دیجیتال قابل اعتماد است.

در پروژه نئو از استاندارد هویت سنجی X.509 که یک مدل صدور گواهی دیجیتال پذیرفته شده است، استفاده می‌شود.

تأیید هویت در نئو می‌تواند از روش‌های زیر صورت گیرد:

• استفاده از ویژگی‌های شناسایی چهره
• اثر انگشت
• صدا
• پیامک
• روش‌های چند مرحله‌ای دیگر

تصور کنید در خیابان هستید و قصد دارید سوار تاکسی شوید؛ از نرم افزار تلفن همراه خود یک خودرو درخواست می‌کنید و یک ماشین خودران (بدون راننده) شما را سوار می‌کند. تاکسی شما را به یک پمپ بنزین می‌برد و هزینه سوخت را هم از پولی که از مسافرهای قبلی دریافت کرده، پرداخت می‌کند. سپس شما را به مقصدتان می‌رساند و کرایه سفرتان هم از کیف پول الکترونیکی شما پرداخت می‌شود. در زمانی که تاکسی در حال رساندن شما به مقصد است، به صورت خودکار هزینه بیمه سالیانه و بدهی ماهانه مالک خود را هم می‌پردازد. بعد از اینکه شما را پیاده می‌کند به یک تعمیرگاه می‌رود تا عیب‌های احتمالی را هم برطرف کند.

شاید فکر کنید این‌ها صحنه‌ای از یک فیلم علمی و تخیلی باشد، اما این آینده جهان است؛ قراردادهای هوشمند می‌توانند بستری برای ساخت جهان آینده باشند.

یک قرارداد هوشمند، یک پروتکل ویژه است که برای مشارکت، تأیید یا اجرای مفاد یک قرارداد خاص، فعال می‌شود. قراردادهای هوشمند معاملات و فرایندها را به صورت کاملاً تضمینی و بدون اشخاص ثالث انجام می‌دهند. فعالیت و ثبت‌های قرارداد هوشمند قابل پیگیری و غیر قابل برگشت هستند. مجموعه‌ای از قراردادهای هوشمند یک برنامه غیرمتمرکز یا Dapp را می‌سازند.

برای درک بهتر می‌توان این‌گونه آن‌ها را توصیف کرد: آن‌ها مانند دستگاه‌های فروش خودکار فعالیت می‌کنند. وقتی شما قصد خرید یک نوشابه با استفاده از این دستگاه‌ها را دارید، پول را به دستگاه وارد می‌کنید و دستگاه به صورت خودکار پول شما را پردازش می‌کند و نوشابه را تحویل می‌دهد.

جدا از مسائل فنی، قراردادهای هوشمند هم تقریباً مانند دستگاه‌های فوق کار می‌کنند. بدون نیاز به افراد یا سازمان‌های واسطه فرایند پرداخت یا اجرای یک قرارداد را پردازش می‌کنند و در صورت صحیح بودن مفاد قرارداد مشخص شده، فعالیت را انجام می‌دهند.

آن‌ها تنها دستورالعمل‌هایی را که به آن‌ها داده شده را به طور خودکار اجرا می‌کنند.

در ابتدا، دارایی‌ها و شرایط قرارداد، کد گذاری می‌شوند و در بلاک بلاک چین قرار می‌گیرند. این قرارداد بین نود های پلتفرم توزیع و چندین بار کپی شده است. بعد از پردازش انجام شد، قرارداد مطابق با شرایط مشخص شده اجرا می‌شود.

شاید برایتان سؤال باشد که هوشمند سازی فرایندها خیلی وقت است که انجام می‌شود اما تفاوت فرایند قراردادهای هوشمند با فرایندهای معمولی در اینترنت غیرمتمرکز بودن و عدم بازگشت آن است.

مثلاً تراکنش‌های بانکی به صورت هوشمند انجام می‌گیرند اما مثلاً بانک مرکزی می‌تواند جلوی یک تراکنش را بگیرد. در قراردادهای هوشمند شخص یا نهادی قادر به کنترل یک قرارداد نیست و وقتی مفاد یک قرارداد صحیح باشد، این قرارداد به صورت کاملاً خودکار اجرا می‌شود.

هر چیزی که در بلاک چین ثبت می‌شود باید تغییر ناپذیر باشد و بین نودهای مختلف در شبکه توزیع شود. به طور کلی، قرارداد هوشمند باید سه ویژگی زیر را دارا باشد:

• قطعی
• دارا بودن پایانی برای یک فرایند
• ایزوله

در یک بلاک چین همه می‌توانند یک قرارداد هوشمند بسازند و آپلود کنند. با این حال، این قرارداد به صورت عمدی یا غیرعمدی ممکن است دارای اشکالات و ویروس‌هایی باشد. اگر قرارداد ایزوله نباشد، ممکن است کل سیستم را مختل کند. از این رو، بررسی و ایزوله شدن یک قرارداد قبل از اجرا مهم است.

قراردادهای هوشمند اتریوم و نئو از یک سیستمی به نام ماشین مجازی بهره می‌برند.

ماشین مجازی (VM)، یک سیستم کاملاً تورینگ است و روی شبکه اتریوم اجرا می‌شود. این سیستم صرف نظر از زبان برنامه نویسی، به هر میزان که کاربر بخواهد زمان و حافظه در اختیارش قرار می‌دهد. ماشین مجازی روند ایجاد برنامه‌های بلاک چینی را بسیار آسان‌تر و کارآمدتر از همیشه می‌کند. به جای اینکه برای هر برنامه یک بلاک چین ایجاد کنید می‌توانید از یک بلاک چین برای هزاران برنامه استفاده کنید.

در واقع با استفاده از این قابلیت در صورت اشکالی در یک قرارداد، فقط همان قرارداد تحت تأثیر قرار می‌گیرد و به شبکه اصلی آسیبی نمی‌رسد.

مفهوم دیگری نیز به نام داکر (Docker) وجود دارد که مانند ماشین مجازی عمل می‌کند. در اتریوم برای نوشتن قرارداد هوشمند در ماشین مجازی، باید با استفاده از زبان برنامه نویسی مخصوص اتریوم،‌ سالیدیتی این کار را انجام دهید.

در حال حاضر با توجه به بهره‌مندی نئو از داکر، برنامه نویسان می‌توانند با استفاده از زبان‌های C#، Jave و Paython قراردادهای هوشمند خود را توسعه دهند. برای کسب اطلاعات بیشتر به این لینک از سایت رسمی نئو مراجعه فرمایید.

برخلاف اتریوم که فعلاً مبتنی بر اثبات کار و استخراج است، نئو روی الگوریتمی پیشرفته از اثبات سهامفعالیت می‌کند و تمام توکن های آن از قبل تولید شده و به طور خودکار بین اعضای جامعه نئو بر اساس قواعدی توزیع می‌شود. توکن های شبکه نئو دو نوع هستند.

• توکن نئو – سابقاً با عنوان آنت شیرز شناخته می‌شد (ANS)
• توکن GAS – سابقاً با عنوان آنت کوین شناخته می‌شد (ANC)

تعداد تمام توکن های NEO و همچنین GAS هر کدام فقط ۱۰۰ میلیون واحد است. ۵۰ میلیون NEO از طریق پیش فروش‌های اولیه به فروش رفت و ۵۰ میلیون بقیه به مرور زمان در شبکه توزیع خواهند شد. حداقل میزان توکن NEO، واحد ۱ است و در کیف پول های رسمی (نه صرافی‌ها) امکان ذخیره زیر ۱ NEO وجود ندارد.

مکانیزم کامل توزیع نئو بنا بر گفته‌های وب‌سایت نئو به شرح زیر است:

ده میلیون توکن (ده درصد از کل توکن ها) به منظور ترغیب توسعه دهندگان و اعضای شورای نئو مورد استفاده قرار می‌گیرند.
ده میلیون توکن به‌منظور ترغیب توسعه‌دهندگان در اکوسیستم نئو مورداستفاده قرار می‌گیرد.
پانزده میلیون توکن (پانزده درصد از کل توکن ها) به‌منظور سرمایه‌گذاری در پروژه‌های بلاک چین‌های دیگر مورداستفاده قرار می‌گیرند. این توکن ها مختص اعضای شورای نئو هستند و سرمایه‌ها نیز تنها برای پروژه‌های نئو صرف خواهد شد.
پانزده درصد از توکن ها نیز برای شرایط اضطراری ذخیره می‌شوند.
استفاده سالانه از نئو نمی‌تواند بیش از پانزده میلیون نئو باشد.

دارندگان NEO نسبت به دارایی‌هایشان در کیف پول‌های معتبر نئو از توکن های GAS تولید شده سود خواهند برد. برای هر نئو که در کیف پول خود ذخیره کنید، روزانه ۰٫۰۰۰۳ GAS به شما تعلق می‌گیرد که در آینده می‌تواند بسیار ارزشمند باشد.

میزان اولیه توکن های GAS صفر بوده است و با ایجاد هر بلاک جدید، GAS نیز ایجاد خواهد شد. بنا بر گفته‌های وب‌سایت نئو، طی بیست و دو سال تمام GAS ها توزیع می‌شوند. محدوده‌های زمانی بین هر بلاک نیز پانزده الی بیست ثانیه خواهد بود. دو میلیون بلاک نیز طی یک سال ایجاد شده‌اند.

بنا بر گفته‌های وب‌سایت نئو:

هرسال چیزی در حدود دو میلیون بلاک ایجاد خواهند شد و میزان اولیه GAS در بلاک نیز هشت عدد خواهد بود. هر سال نیز یک GAS از بلاک کسر خواهد شد تا به این وسیله بتوان با گذر از هر دو میلیون بلاک منطبق شد. این کاهش به مدت بیست و دو سال ادامه خواهد داشت. پس از چهل و چهار میلیون بلاک، تمام بلاک‌های ایجاد شده GAS به محدودیت خود رسیده‌اند و پس از آن هیچ GAS جدید ایجاد نمی‌شود.

از Gas در شبکه نئو برای پرداخت هزینه‌های ایجاد قراردادهای هوشمند استفاده می‌شود.

در بلاک چین نئو در حال حاضر در هر ثانیه ۱۰۰۰ تراکنش انجام می‌شود. این در حالی است که سرعت تراکنش‌های اتریوم فقط حدود ۱۴ تراکنش بر ثانیه است. البته فراموش‌ نکنیم که اتریوم در پی افزایش سرعت و کاهش تراکنش‌های شبکه است و به گفته ویتالیک بوترین به زودی اتریوم جدیدی را خواهید دید.

توکن GAS ارز دیجیتالی است که برای پرداخت‌ هزینه‌های بلاک چین کابرد دارد. هرکس که مایل به ثبت قرارداد هوشمند و ایجاد برنامه اش روی شبکه باشد، باید هزینه‌های آن را با توکن های GAS پرداخت کند. با توجه به اینکه شبکه نئو مبتنی بر اثبات سهام است،‌ به داراندگان نئو در کیف پول‌های معتبر نئو (نه صرافی‌ها) نسبت به دارایی‌شان هر روز مقداری توکن Gas تعلق می‌گیرد. بنابراین برای ارسال تراکنش نیاز به پرداخت کارمزد نیست و کارمزد ناچیزی به طور خودکار از GAS های تعلق گرفته به نئوها کم می‌شود.

ارز دیجیتال نئو NEO چیست؟

خدمات ارز دیجیتال ایرکا کریپتو از اوایل فروردین سال ۱۴۰۰ با جمعی از جوانان متخصص و آشنا به علوم رایانه و تکنولوژی فعالیت اش را به صورت حرفه ای شروع کرد. تیم ایرکا کریپتو در تلاش است با ارائه اطلاعات شفاف و ترجمه مقالات بروز جهت آشنایی مردم عزیز ایران و مسئولین محترم قدم بردارد. تیم ما در تلاش است، با استفاده از منابع معتبر در انتقال اطلاعات از سئو استفاده کلاه برداران جلوگیری کند.

ایرکا کریپتو

هرآنچه باید از رمز ارز نئو بدانید

نئو به عنوان انت شیرز توسط دا هونگ فی و اریک ژان در سال 2014 در کشور چین تاسیس شد و در سال 2017 به نئو تغییر نام داد. نئو یک پلتفرم مبتنی بر بلاک‌چین است که از ارز دیجیتالی خود پشتیبانی می‌کند و توسعه دارایی‌های دیجیتال و قراردادهای هوشمند را امکان پذیر می‌کند؛ که از این منظر شباهت بسیاری با رمز ارز اتریوم ـ که در ایالات متحده مستقر است ـ دارد. هدف نئو، خودکار سازی مدیریت دارایی‌های دیجیتال از طریق استفاده از قراردادهای هوشمند، با هدف ایجاد یک سیستم اقتصاد هوشمند مبتنی بر شبکه توزیع است.

تفاوت ارز نئو و آن‌چین

نئو و آن‌چین نهادهای جداگانه‌ای هستند که مستقلا وجود دارند و هیچ یک مالکیتی بر دیگری ندارد. نئو بخش تجارت به مصرف کنند (B2C)را هدف قرار می‌دهد ـ جایی که‌ C می‌تواند به یک مشتری یا حتی یک جامعه اشاره کند ـ درحالی که آن‌چین بر خدمات سازمانی تجارت به تجارت (B2B) متمرکز است. نئو توسط یک جامعه عمومی تامین اعتبار می‌شود درحالیکه آن‌چین توسط بزرگترین شرکت خصوصی چین به نام فوسون حمایت می‌شود.

خرید و فروش ارز نئو

برای معامله در سایت عضو شوید و یا از راه های ارتباطی سایت با کارشناسان ما مشاوره بگیرید

معادل‌های دیجیتال در پلتفرم نئو

نئو تئوری هوشمند خود را به عنوان (دارایی دیجیتال + هویت دیجیتال + قرارداد هوشمند ‌= اقتصاد هوشمند) توصیف می‌کند. دارایی‌ها را می‌توان به راحتی در بلاک‌چین نئو به روشی باز، غیرمتمرکز، قابل اعتماد، قابل ردیابی و شفاف و بدون واسطه و هزینه‌های آن دیجیتالی کرد.

کاربران می‌توانند انواع مختلفی از دارایی‌ها را ثبت، خرید، فروش، مبادله یا به گردش درآورند. پلتفرم نئو اجازه می‌دهد تا دارایی فیزیکی را با یک آواتار دیجیتالی معادل و منحصر به فرد در شبکه خود پیوند دهد. علاوه بر این، نئو از حفاظت از دارایی‌ها پشتیبانی می‌کند. دارایی‌هایی که در پلتفرم آن ثبت شده‌اند، دارای هویت دیجیتال معتبر هستند و توسط قانون محافظت می‌شوند.

ارز دیجیتال نئو چیست؟

پلتفرم ارز دیجیتال نئو از دو کوین NEO و GAS پشتیبانی می‌کند.

مقدمه

ارز دیجیتال نئو با توجه به ممنوعیت‌های اخیر اعمال شده توسط دولت چین، امکان تبدیل شدن به یک رمزارز مهم منتخب در این کشور و شاید در سراسر جهان را دارد. از زمان آغاز به کار این رمزارز، فناوری آن‌چین (Onchain) نئو به گونه‌ای طراحی شده است که کوینی سازگار با شرایط قانونگذاری‌های آتی در حوزه ارزهای دیجیتال با یک رویکرد متمرکز باشد و کاملاً متفاوت از بسیاری از رمزارزها عمل کند.

آغاز کار ارز دیجیتال نئو

نئو در سال 2014 توسط دا هونگ فی و اریک ژان در چین به عنوان شرکت AntShares تاسیس و در ژوئن سال 2017 با نام تجاری نئو به جهانیان معرفی شد. این فناوری، یک پلتفرم مبتنی بر بلاکچین است که از رمزارزهای خود پشتیبانی می‌کند و امکان توسعه دارایی‌های دیجیتال و قراردادهای هوشمند را دارد.

ارز دیجیتال نئو در صدد است تا اتوماسیون مدیریت دارایی‌های دیجیتال از طریق استفاده از قراردادهای هوشمند و با هدف نهایی ساختن یک سیستم اقتصاد هوشمند مبتنی بر شبکه توزیع را ممکن کند.

دارایی‌های دیجیتال مبتنی بر پلتفرم نئو

ارز دیجیتال نئو از لحاظ نظری سیستم اقتصاد هوشمند خود را به عنوان اقتصاد هوشمند (دارایی‌های دیجیتال + هویت دیجیتال + قرارداد هوشمند) توصیف می‌کند. دارایی‌ها را می‌توان به راحتی و به صورت باز، غیرمتمرکز، قابل اعتماد، قابل ردیابی و شفاف که عاری از واسطه‌ها و هزینه‌های مرتبط با آن‌ها باشد، روی نئو دیجیتالی کرد.

کاربران قادر به نگهداری، خرید، فروش، تبادل یا گردش انواع دارایی هستند. بستر نئو این امکان را فراهم می‌آورد که دارایی فیزیکی را با یک نماد دیجیتال معادل و یکتا در شبکه خود پیوند دهید. این پلتفرم همچنین از حمایت از دارایی پشتیبانی می‌کند. آن دارایی‌هایی که در پلتفرم ثبت شده‌اند، دارای یک هویت دیجیتالی معتبر هستند و توسط قانون محافظت می‌شوند. هویت دیجیتال، هویت قابل تأییدی برای افراد شرکت کننده، سازمان‌ها و سایر موجودیت‌های شرکت کننده در دنیای دیجیتالی را فراهم می‌کند.

قراردادهای هوشمند امکان انجام معاملات و توافق نامه‌ها بین طرفین مختلف و بدون حاکمیت هیچ سیستم قانونی یا مکانیسم مرکزی را امکان پذیر می‌سازند. اجرای این گونه قراردادها براساس کد برنامه نویسی شبکه است و کدگذاری، امکان ردیابی، شفافیت و برگشت ناپذیر بودن معاملات را فراهم می‌آورد.

پلتفرم ارز دیجیتال نئو از دو کوین NEO و GAS پشتیبانی می‌کند. این پلتفرم از برنامه نویسی به زبان‌های اصلی از جمله C# ،Java ،Go ،Python و Kotlin پشتیبانی می‌کند که کار اجتماع بزرگی از توسعه‌دهندگان را تسهیل می‌کند تا به راحتی در این پلتفرم مشارکت کنند.

رعایت نظارت بر قوانین

پلتفرم ارز دیجیتال نئو تمایز واضحی با دیگر پلتفرم‌های موجود در دنیای بلاکچین دارد، زیرا این پلتفرم بر روی سازگار بودن نظارتی متمرکز است. در حالی که دارایی‌های دیجیتالی شده و قراردادهای هوشمند در سایر پلتفرم‌های بلاکچین مانند اتریوم محبوب هستند، سومین ویژگی اصلی این پلتفرم یعنی آنچه که آن را “هویت دیجیتالی” نامیده‌اند، نئو را از بقیه پلتفرم‌ها جدا می‌کند.

انتظار می‌رود هر فرد، کسب و کار یا هر نهاد دیگری که بر روی پلتفرم نئو فعالیت می‌کند، یک هویت دیجیتالی منحصر به فرد داشته باشد که قابل اثبات باشد. افراد، کسب و کارها و پروژه‌ها این امکان را دارند که فقط در صورتی که طرف مقابل هویت لازم را داشته باشد، میان یکدیگر تعامل برقرار کنند و این باعث می‌شود که شبکه نئو سازگار با قوانین نظارتی باشد.

حتی گره‌های مختلف در شبکه نئو ممکن است قبل از اینکه بتوانند در تأیید معاملات و سایر فعالیت‌ها مانند حسابداری نقش داشته باشند، نیاز به شناسایی داشته باشند.

ورود Onchain

بنیانگذاران ارز دیجیتال نئو، یعنی دا هونگ فی و اریک ژان، در حالی که روی نئو کار می‌کردند، مورد توجه بسیاری از شرکت‌هایی قرار گرفتند که به دنبال راه‌حل‌های خصوصی برای بلاکچین بودند. بنابراین فناوری Onchain در سال 2014 به وجود آمد و حالا یک شرکت فناوری مستقل است که با چهارچوب‌های مالی و قانونی لازم همکاری می‌کند و راه‌حل‌های بلاکچین را برای شرکت‌های مختلف ارائه می‌دهد.

در حالی که نئو مانند بیت کوین و اتریوم کار می‌کند، فناوری Onchain بر تأمین نیازهای خاص این صنعت بر ایجاد صندوق‌های زنجیره‌ای خصوصی و کنسرسیوم متمرکز است.

محصول اصلی Onchain، که به آن معماری شبکه‌های توزیع شده یا DNA می‌گویند، از برنامه‌های دارایی دیجیتال برای کمک به مشاغل با ایجاد صندوق‌های شخصی و عمومی استفاده می‌کند. اعتقاد بر این است که دی ان ای، پلتفرم بلاکچینی است که می‌تواند برای رفع انواع مشکلات مختلف در بخش‌های خصوصی و دولتی شخصی‌سازی شود.

تفاوت ارز دیجیتال نئو و Onchain چیست؟

رمزارز نئو و Onchain موجودیت‌های جداگانه‌ای هستند که به طور مستقل وجود دارند و هیچ یک مالک دیگری نیستند. نئو بخش کسب و کار به مصرف کننده (B2C) را هدف قرار می‌دهد که “C” می‌تواند به یک مشتری یا حتی جامعه اشاره کند. در حالی که Onchain روی خدمات شرکت به شرکت (B2B) تمرکز دارد.

هر دوی این موارد به طور جداگانه تأمین مالی می‌شوند. نئو توسط یک جامعه عمومی تأمین مالی می‌شود، در حالی که Onchain توسط بزرگترین کنگره خصوصی چین تحت عنوان فوسون حمایت می‌شود.

موسس رمزارز نئو یعنی دا هونگ فی در پاسخ به این سؤال كه چرا فوسون را به عنوان شریک سرمایه‌گذاری انتخاب كرد، گفت:

سه بازوی عمده پرتفولیوی آن‌ها شامل امور مالی، علوم پزشکی، سرگرمی و شیوه زندگی است كه با فناوری بلاکچین تطابق خوبی دارد. به همین دلیل ما گروه فوسون را به عنوان شریک سرمایه‌گذاری انتخاب کردیم، زیرا ما منابع تجاری که فوسون تأمین می‌کند را پرارزش می‌دانیم، چون بستری برای Onchain برای نمایش فناوری بلاکچین است.

تفاوت نگاه به ارز دیجیتال نئو و Onchain

بنیانگذاران نئو و Onchain تصور می‌کنند که در آینده قادر به دستیابی به تعامل بین زنجیره‌ای خواهند از کجا می‌توان رمز ارز نئو NEO خرید؟ بود. یعنی مکانیسمی برای ارتباط و به اشتراک‌گذاری اطلاعات بین بلاکچین‌های مختلف اعم از عمومی مانند نئو یا خصوصی مانند آنچه توسط مشاغل اداره می‌شود، ایجاد خواهد شد. درنهایت نیاز به همکاری متقابل بین بلاکچین‌های مختلف خواهد بود. تیم‌های NEO و Onchain امیدوارند این کار را از طریق ادامه کار خود، اجرا کنند.

با این حال، برای فعال کردن چنین قابلیت همکاری، اعتماد و هویت اهمیت پیدا می‌کند. این شکاف با ویژگی ذاتی “هویت دیجیتالی” که جزئی جدایی ناپذیر از پلتفرم بلاکچین نئو است، پر خواهد شد.

در اصل، ارز دیجیتال نئو و Onchain ممکن است مسیر میانی مورد نیاز بین سیستم کاملاً غیرمتمرکز، کنترل نشده و ناشناس مانند بیت کوین و اقتصاد سازگار با KYC را فراهم کنند که هم اکنون سیستم رایج حساب‎‌های بانکی و کارت‌های اعتباری است.

نئو و Onchain با استفاده از یک رویکرد همه جانبه که تلاش می‌کنند نیازهای همه طرف‌ها را برآورده کنند و کاربران دیگر، یعنی مشارکت کنندگان شبکه، مانند ماینرها، مشارکت کنندگان در تراکنش‌ها، مشاغل خصوصی و حتی قانون‌گذاران را درگیر سازند. ممکن است بهترین راهکار جامع برای کاهش شکاف مداوم بین قانوگذاران اقتصادی و علاقه‌مندان به سیستم رمزارز باشد.

آیا ارز دیجیتال نئو راه حلی برای مشکلات چین است؟

نئو به عنوان پایه و اساس مفهوم DNA Onchain عمل می‌کند. این پلتفرم بلاکچین‌های عمومی غیرمتمرکز را فراهم می‌کند در حالی که DNA OnChain نیاز به بلاکچین‌های خصوصی را برطرف می‌کند. پیوند این پلتفرم با هر دو سیستم ممکن است بهترین‌ مزیت‌های هر دو نوع بلاکچین را فعال کند.

فناوری Onchain قبلاً تاییدیه DNA را از دولت گویانگ، پایتخت استان گویژو در جنوب غربی چین دریافت کرده است. هر دو طرف به طور مشترک قرارداد هوشمند ورژن 2.0 و سایر فناوری‌های بلاکچین چینی را در اوایل سال 2017 منتشر کردند.

در اواسط سال 2017، Onchain جزو اولین گروه شرکت‌هایی بود که با موفقیت آزمایش بلاکچین چینی را پشت سر گذاشت و پس از آن همکاری سرمایه‌گذاری با گروه فوسون انجام شد. علیرغم قوانین سفت و سخت اخیر چین و استفاده فراوان از رمزارزها، پذیرش فناوری بلاکچین یک رویداد محتمل است. در اواسط سال 2017، گزارش شد که دولت چین در حال آزمایش و ایجاد رمزنگاری ملی خود است.

علیرغم موضع‌گیری سخت در مورد رمزارزها و ICOهای مختلف، شایعاتی شنیده می‌شود که دولت چین ممکن است به دنبال راه‌حل جایگزین باشد و همچنان برای همکاری با شرکت‌هایی که مایل به اجرای قوانین آن هستند، با روی باز عمل کند. اگر این شایعه واقعیت داشته باشد، رمزارز نئو و Onchain که سرمایه‌گذارانی محلی دارند، در اولویت هستند.

اگر همکاری فناوری امیدوارکننده Onchain با دولت و مشاغل چین امکان پذیر باشد و یک راه‌حل همه جانبه را پذیرفته و یکپارچه سازد، آنگاه ارز دیجیتال نئو با افزایش محبوبیت مواجه خواهد شد.

سخن پایانی

قدرت فنی مفهوم NEO-Onchain و رویکرد متمرکز آن امیدوارکننده به نظر می‌رسد و آن را به گزینه‌ای جذاب نه تنها برای مقامات چینی بلکه برای سایر دولت‌های خارجی تبدیل کرده است که نسبت به ورود به بازار ارز مجازی ناشناس و غیرمتمرکز، با احتیاط عمل می‌کنند.

بررسی قیمت ارز دیجیتال نئو؛ آیا فرصت خرید NEO فرا رسیده؟

ارز دیجیتال نئو طی شبانه‌روز اخیر ترند شده و توجه زیادی به خود جلب کرده است. احتمال افزایش قیمت این رمز ارز وجود داشته و بهتر است آنرا به‌خوبی زیرنظر بگیرید. امروز قصد داریم به بررسی ارز دیجیتال نئو بپردازیم. با ما همراه باشید.

ارز دیجیتال NEO چیست؟

نئو یک پروژه‌ی متن باز است که توسط جامعه‌ی خود هدایت می‌شود. نئو از فناوری بلاکچین در راستای دیجیتالی کردن دارایی‌ها و مدیریت بهتر دارایی‌های دیجیتال با استفاده از قراردادهای هوشمند استفاده می‌کند. در واقع هدف نئو ایجاد «اقتصاد هوشمند» است.

NEO در سال 2014 تاسیس شد و در ژوئن 2015 در GitHub قرار گرفت. نام تجاری پروژه‌ی NEO در سال 2017 تغییر کرد و تغیرات گسترده‌ای در پروتکل آن اعمال شد. به‌عنوان‌مثال حق رای برای کاربران در نظر گرفته شد.

پتانسیل سرمایه‌‌گذاری در NEO

شرکت تحقیقاتی سرمایه‌گذاری Weiss Research که ارزهای دجیتال را از نظر ارزش سرمایه‌گذاری رتبه‌بندی می‌کند به نئو امتیاز کلی +C را داده است. آنها به فناوری و پذیرش این رمز ارز رتبه‌ی C و به عملکرد آن در بازار رتبه‌ی B را اعطا کرده‌اند.

بررسی قیمت نئو در سال 2022

NEO در سال 2021 به سطح قیمت 140 دلار رسید و سقوط آزاد بدی را تجربه کرد. در ماه جولای 2021 این رمز ارز به حمایت 25 دلار رسید و دچار افزایش قیمت شد و به 66 دلار رسید. با این حال با تغییر روند بازار و افت قیمت شدید بیت کوین روزهای خوب نئو هم به پایان رسید و هم‌اکنون این رمز ارز در سطح 9.33 دلار معامله می‌شود.

نمودار رمز ارز نئو در نمای ماهانه

با پایان یافتن بازار خرسی احتمال افزایش قیمت NEO در سال 2022 افزایش یافته و تحلیل‌گران باور دارند این رمز ارز تا پایان سال جاری به سطح قیمت 30 دلار خواهد رسید.

سخن پایانی

نظر شما همراهان توکن باز نسبت به این رمز ارز چیست؟ آیا روی آن سرمایه‌گذاری خواهید کرد؟ لطفا نظر و چشم‌انداز خود برای ارز دیجیتال نئو را با ما به اشتراک بگذارید. ممنون از اینکه تا پایان این مطلب همراه ما بودید.

معرفی ارز دیجیتال نئو ( NEO )

اگر به دنبال نوآوری در بازار ارزهای دیجیتال هستید بی‌شک رمزارز نئو (NEO) یک گزینه خوب به شمار می‌آید، (NEO) خود را یک رمزارز “مستعد رشد و درحال‌توسعه” معرفی کرده است و با داشتن اسپانسرهای دولتی، هدف خود را تبدیل‌شدن به پایه نسل‌های بعدی اینترنت عنوان کرده است. در ادامه این مقالهٔ از صرافی بلاگ بیتامون بیشتر در مورد ویژگی‌های نئو صحبت خواهیم کرد لذا با ما همراه باشید.

تاریخچه نئو (NEO)

هرچند هنوز هم بسیاری گمان می‌کنند رمزارز (NEO) یک ارز جدید با تاریخچه کوتاه است اما باید بگوییم پیدایش نئو برمی‌گردد به حدود 8 سال قبل یعنی سال 2014 میلادی. در آن سال‌ها دو فرد چینی به‌نام‌های دا هانگ‌فی (Da Hongfei) و اریک ژانگ (Erik Zhang) تصمیم گرفتند رمزارزی با بلاک چینی اختصاصی و پشتیبان کننده قراردادهای هوشمند بسازند این دو تن ابتدا رمزارز به نام آنت‌شِرز ((ANS) AntShares) ارائه دادند که کم‌کم این رمزارز به دلایل مختلف توسعه یافت و تغییر پیدا کرد. بنابراین در سال 2017 (AntShares) به‌طور رسمی به نئو (NEO) تغییر نام پیدا کرد.

هونگفی و اریک ژانگ، هر دو به‌عنوان روسای بنیاد نئو فعالیت می‌کنند و هدف آن‌ها ترویج پذیرش بلاک چین است.

دا هونگفی گفته است، اگرچه اینترنت اختراع بزرگی است؛ اما دارای معایب بسیاری است و این بدان معناست که مصرف‌کنندگان روزمره همیشه کنترلی بر داده‌های خود ندارند. این کارآفرین معتقد است که برنامه‌های بلاک چین درنهایت به جریان اصلی تبدیل خواهند شد.

اریک ژانگ نویسنده الگوریتم (Byzantine Fault Tolerance) است و هدف آن را منع شرکت‌کنندگان غیرقابل‌اعتماد از مشارکت در عملیات بلاک چین می‌داند. این فناوری نیز در بلاک چین نئو مورد استفاده قرار گرفت. او همچنین به‌عنوان توسعه‌دهنده اصلی این شبکه خدمت کرده و نقش مهمی در توسعه (Neo 3.0)، ایفا می‌کند.

گفتنی است که هونگفی و اریک ژانگ قصد دارند که نئو را به “اتریوم چینی” تبدیل کنند.

معرفی رمزارز (NEO)

با توجه به محدودیت‌هایی که دولت چین بر روی تراکنش‌های ارز دیجیتال اعمال می‌کند؛ (NEO) این پتانسیل را دارد که به‌عنوان ارز دیجیتال انتخابی در کشوری که تحت نظارت و تحریم است مورداستفاده قرارگیرد. از زمان آغاز به کار، فناوری (Onchain NEO) به‌گونه‌ای طراحی‌شده است که با رویکرد متمرکزی کاملاً متفاوت از اکثر ارزهای رمزنگاری‌شده، سازگار با قانون‌گذاری باشد.

درواقع نئو (NEO) یک پلتفرم دیجیتالی مشابه اتریوم است که به کاربران امکان دسترسی به قراردادهای هوشمند را می‌دهد. «قرارداد هوشمند یک قرارداد بین دو طرف است که برای تأیید توافق نیازی به شخص ثالث ندارد». استخراج (NEO) همچنین بسیار سریع‌تر از سایر فرآیندهای بلاک چین است زیرا فرآیند تأیید سریع و کارآمد دارد. پلتفرم نئو همچنین به دارندگان سکه دیجیتال نئو سود سهام پرداخت می‌کند؛ مانند سایر کوین‌های دیجیتال، نئو یک محصول (Onchain) است که ماینرها را ملزم می‌کند تا تراکنش را تأیید کنند.

ویژگی‌های رمزارز نئو (NEO)

1. یکی از مزایای کلیدی استفاده از نئو این است که مالکان سود سهام دریافت می‌کنند. توکن (GAS) سودمندترین مزیت پلتفرم (NEO) است. این‌یک مکانیسم جفت سازی دارایی است که به دارندگان (NEO) اجازه می‌دهد (GAS) را دریافت کنند که از کجا می‌توان رمز ارز نئو NEO خرید؟ این سود سهامی است که برای نگهداری (NEO) پرداخت می‌شود. سود سهام به‌صورت فرمول توزیع می‌شود. اگر (NEO) در کیف پول خود دارید، هرروز (GAS) دریافت خواهید کرد. به‌عنوان‌مثال، اگر 1 (NEO) نگه‌دارید، 0.000009 (GAS) در روزدریافت خواهید کرد. «نام قبلی توکن (GAS)، (ANC) بوده است. »
2. توکن های (NEO) نشان‌دهنده مالکیت بلاک چین نئو هستند و از آن‌ها برای ایجاد بلوک‌ها و مدیریت شبکه استفاده می‌شود ولی توکن های (GAS) به شما این حق را می‌دهند که از بلاک چین (NEO) استفاده کنید. «شبیه اتر در شبکه اتریوم» (GAS) سوختی است که به تراکنش‌ها را در سیستم نئو نیرو می‌دهد.
3. کوچک‌ترین واحد NEO همیشه 1 سهم خواهد بود و نمی‌توان آن را مانند بیت کوین «بیت کوین به واحدی به نام ساتوشی تقسیم می‌شود» تقسیم کرد. «کاربران معمولاً توکن های نئو «(GAS)» را خریداری می‌کنند که نشان‌دهنده سهم آن‌ها در آینده پلتفرم است.»
4. برخلاف اتریوم، ایجاد قراردادهای هوشمند در (NEO) نیازی به یادگیری یک ‌زبان برنامه‌نویسی جدید ندارد. این سناریو به این معنی است که هر توسعه‌دهنده‌ای می‌تواند شروع به کارکرده و یک اقتصاد نوآورانه را بر روی پلتفرم (NEO) ایجاد کند.
5. (NEO) توسط شرکت تحقیق و توسعه بلاک چین “OnChain” مستقر در شانگهای توسعه یافت و هدف اصلی نئو این است که شبکه توزیع‌شده برای «از کجا می‌توان رمز ارز نئو NEO خرید؟ اقتصاد هوشمند» باشد. همان‌طور که وب‌سایت آن‌ها می‌گوید: “دارایی‌های دیجیتال + هویت دیجیتال + قرارداد هوشمند = اقتصاد هوشمند.”
6. درواقع هدف اولیه (NEO) تبدیل‌شدن به یک پلتفرم دیجیتال، غیرمتمرکز و توزیع‌شده برای دارایی‌های غیر دیجیتال از طریق استفاده از قراردادهای هوشمند است که اساساً کارکردهای اقتصاد روزمره را در بلاک چین (NEO) وارد می‌کند. به‌عنوان‌مثال، (com) یک وب‌سایت مسافرتی است که از (NEO) برای ثبت رزرو و پذیرش پرداخت‌های ارز دیجیتال استفاده می‌کند.
7. قابلیتی به نام (Poly Network) به (NEO) اجازه می‌دهد با سایر بلاک چین‌‍ها از جمله بیت کوین، اتریوم و کاسموس ارتباط برقرار کرده و تراکنش داشته باشد.
8. اوراکل یک ویژگی اساسی برای بلاک چین است که به منابع داده خارجی اجازه می‌دهد با قراردادهای هوشمند تعامل داشته باشند. به‌عنوان‌مثال، یک قرارداد هوشمند در (NEO) را قادر می‌سازد تا به‌طور قابل‌ اعتماد با داده‌های قیمت از بازار نیویورک تعامل داشته باشد. نئو برخلاف بلاک‌چین‌هایی مانند اتریوم که از (dapps) مانند (Chainlink) استفاده می‌کنند، از یک (Oracle) داخلی استفاده می‌کند.
9. از زبان‌های برنامه‌نویسی (C#)، (Java)، (Go)، (Python) و (Kotlin) پشتیبانی می‌کند.
10. (NEO) اوپن سورس است، یعنی هرکسی می‌تواند کدهای آن را ببیند و از شفافیتش مطمئن شود.
11. از قراردادهای هوشمند استفاده می‌کند و طرحی به نام اکوبوست (EcoBoost) ساخته است.
12. (NEO) اساساً راهی جدید برای ثبت، صدور و گردش دارایی ایجاد می‌کند. این بدان معناست که دارایی‌های مشهود مانند املاک و مستغلات، سهام شرکت یا حتی پول‌های واقعی را می‌توان دیجیتالی کرد و در شبکه (NEO) دادوستد کرد. بنابراین یک اقتصاد کاملاً جدید ایجاد می‌کند.
13. “سیستم هویت دیجیتال آن امکان ادغام بین پلتفرم و اقتصاد دنیای واقعی را فراهم می‌کند. دارای استانداردهای هویت دیجیتال سفارشی است که امکان ایجاد داده‌های هویت الکترونیکی را برای افراد، سازمان‌ها و حتی نهادها فراهم می‌کند. این سیستم‌های الکترونیکی از مدل‌های احراز هویت چندلایه استفاده می‌کنند که شامل تشخیص چهره و صدا و همچنین اثرانگشت می‌شود.”
14. همه دارایی‌های دیجیتالی در این پلتفرم به لطف استفاده از گواهی‌های دیجیتال در بلاک چین عمومی از حمایت قانونی برخوردار هستند. این به ‌نوبه خود، اعتماد را تضمین می‌کند زیرا سیستم یک سابقه حذف نشدنی و تغییرناپذیر از دارایی‌های همه نهادها ارائه می‌دهد.”
15. همچنین (NEO) هویت دیجیتالی اطلاعات کلیدی قابل ‌تأییدی را در مورد افراد، سازمان‌ها و سایر نهادهای شرکت‌کننده که درزمینهٔ دیجیتالی وجود دارند، فعال می‌کند.
16. مانند سایر ارزهای بلاک چین مثل بیت کوین و اتریوم، نئو یک پلت‌فرم غیرمتمرکز پشته را اجرا می‌کند. مکانیسم اثبات یک مکانیسم توافقی متحمل خطا بین چندین گره تأییدشده مرکزی است که می‌تواند تا 10000 تراکنش در ثانیه را پشتیبانی کند. این سرعت با 10 دقیقه استخراج یک بیت کوین مقایسه می‌شود.

قرارداد هوشمند چیست؟

(Neo) از قراردادهای هوشمند پشتیبانی می‌کند. قراردادهای هوشمند امکان اجرای تراکنش‌هایی را می‌دهند که شامل توافقی بین طرف‌های مختلف بدون حاکمیت توسط هیچ سیستم قانونی یا مکانیزم مرکزی است. به‌عنوان‌مثال، خریدار و فروشنده یک اثر هنری ممکن است از یک قرارداد هوشمند برای اجرای توافق بین دو طرف استفاده کنند. اجرای این‌گونه قراردادها بر اساس کد برنامه‌نویسی شبکه است و کدگذاری امکان ردیابی، شفافیت و برگشت‌ناپذیری تراکنش‌ها را فراهم می‌کند.

(Onchain) چیست؟

در حین کار بر روی (NEO)، بنیان‌گذاران این ارزدیجیتال «دا هانگفی و اریک ژان» توانستند توجه شرکت‌های مختلفی را که به دنبال راه‌حل‌های بلاک چین خصوصی بودند، جلب کنند. این امر منجر به ایجاد آن‌چِین (Onchain) در سال 2014 شد. درواقع آن‌چین یک شرکت فناوری مستقل که با چارچوب‌های مالی و قانونی لازم کار می‌کند.

تراکنش‌های (Onchain) به تراکنش‌های ارزدیجیتالی اطلاق می‌شود که روی بلاک چین انجام می‌شوند. اعتبار تراکنش به وضعیت بلاک چین بستگی دارد. تراکنش‌های (Onchain) تنها زمانی معتبر هستند که بلاک چین به‌روزرسانی شود تا تراکنش‌ها را در دفتر کل عمومی ثبت کند. تراکنش‌های (Onchain) امنیت و شفافیت را ارائه می‌کنند زیرا قابل‌تغییر نیستند.

برای هر تراکنش (Onchain) کارمزدی وجود دارد. همچنین ماینرها برای ارائه خدمات اعتبارسنجی و احراز هویت خود به هزینه‌ای نیاز دارند.

محصول اصلی (Onchain)، معماری شبکه‌های توزیع‌شده (DNA)، اعتقاد بر این است که (DNA) یک پلتفرم بلاک چین است که می‌تواند برای رفع انواع مشکلات مختلف در خصوصی و عمومی سفارشی شود و همچنین از برنامه‌های دارایی دیجیتال برای کمک به کسب‌وکارها با ایجاد بلاک‌چین‌های خصوصی و عمومی استفاده می‌کند.